فقدان سرطان است و سرطان خود اضافه و گاهی فقدانِ سرطان خود سرطانی دیگر. سرطانِ فقدان، فقدان نیست؛ اضافه ایست که چاه فقدان را پر می کند ولی با آبی نا آشامیدنی و آب مایه ی حیات است حتی اگر نا آشامیدنی.
فقط فاقد سرطان بودن دلیل بر سرطان نیست، فقدانِ سرطان زمانی سرطان است که سرطانِ فقدان داشته باشی. یعنی برای سرطانی شدن باید سرطانی بود و سرطانی کسیست که فقدانِ سرطان ندارد. یعنی سرطانِ فقدان دارد و فقدانِ سرطان ندارد.
این متن سرطانیست، سرطانی واگیردار سطر سطرِ متن را مسموم کرده است.
انگار نویسنده سمپاشی را در راس اصول خود قرار داده است.
اولین جمله ای که سرطان ندارد.
آخرین سطری که سرطانیست.
